Text des Monats September
Birgit Klein (Kastel)
Danskurs
Wie méi Briererchi of die Welt komm es, wòer éich ganz geggich met demm Klää.
Die määcht Zéit hott éich dat Kénd aam Lappe. Éich hann de Mattin iwwerall hi
metgeschläft. Et hott ma aarich Spaß gemach, méich om dat Kénd se kemmere.
Do es méi Berufswònsch óffkomm, Kénnerkrankeschwechder se genn. Nur, wie
éich òus da School komm senn, wòer éich noch net alt genûch for met da Liehr
aasefenge. So senn éich se iercht en die Pflegevòrschool nòh Speyer komm. Wei
wòer éich for zwai Jòahr e Pälzer.
Die Nónne, die uus em Internat onner da Fuchtel horre, hann e streng Regiment
gefiehrt. Òußer da School horre ma jere Daach Praktikum. Dat härre se besser
Putzikum genannt, weil ma jere Daach e Stonn botze muschte. Wòer ma met seiner
Aarwet fierdich, hann die Schwechdern greilich genaau kontrolliert, ob ma sauwer
gebotzt hat. Wenn ma séich mòl beschwärt hott, dann hann se ihre Standardsatz
loss geloss, on der ging so:„ Wir dürfen nicht nur müssen sagen, wir müssen immer
dürfen sagen.“
Trotz allem horre ma aach scheene Zéite erlääft. So durfte ma em zwaite Jòahr,
nòh de große Ferie e Danskurs mache. Jere Mòndaachowend penktlich um sechs
Uhr senn mir Richtung Stadthall gelaaf, wo de Danskurs stattgefonn hott. Doch vòr
da Dansstonn muschte ma uus noch met Chemie rómschlaa. Nadierlich hott kää
Mensch meh em Ónnerricht óffgepasst. Mir wòere scho met Schminke on „Wat
ziehe éich haut owend aan?“ beschäftischt. Et wòer alles annere wichtischer wie
Chemie. Dat hott ma aach spärer aan uuser Zeichnisnot gesieh. Doch uus wòer
dat dòmools grad egal.
En da Dansschool horre die Buuwe vom Seppelskaschde, dat wòer et bischöfliche
St Josefstift (e Buuwe-Internat), scho of uus gewaat. Jered von de Määd hott en
da iercht Stónn séi Danspartner zugewies kritt. Meiner hott Harald gehääch, es
awwer von seine Kamerade nur Philo geruf genn, weil er so aarich schlau wie e
Philosoph geschwätzt hott. Vor ma steht e stemmicher Kerl met sprusiche, blonde
Hòar. Met seine wasserblòe Aaue moschtert er méich vo uuwe bis onne. Éich hott
gedenkt: „Wat dòu kanscht, kann éich aach“ on hann ne ääwefalls vo uuwe bis
onne betracht on denge: „On met demm Philo lo soll éich de Danskurs mache.
Schee bescht dòu jo grad net met deiner Struwwelpererfrisur“, simmeliere éich
weirer.
Wie éich noch so meine Gedanke nòhhänke, fänkt de Danslehrer aan met seiner
Fraau de ierchte Dans vòrsefiehre. Et es e Walzer. Schritt for Schritt weist er uus,
wie ma denne danse misse. Aller Aafang es schwär, so aach beim Danse. Ma senn
uus se iercht gejeséitisch of die Fiess gedrät. Doch met da Zéit horr´et emmer
besser met da Danserei geklappt. Aach wòer mir méi Danspartner nemmi so
onsympatisch wie en da iercht Stonn.
Nòh on nòh hott de Danslehrer uus noch annere Däns wie Tango, Cha Cha , Rumba,
Foxtrott on noch so mancher Modedans béibrong. Awwer alles hat e mòl e Enn, so
es aach uuser Danskurs se Enn gang. Doch vòrher kunde ma uus noch óf de
Abschlussball freie. Ach, et ierchte Ballklääd hann ma kritt. Méi Klääd hott uuwe
orongene Schorschette on de Rock wòer òus gebatiktem Samt en braun, oronge
on lila. Éich komme haut noch en´t Schwärme, wenn éich aan dat schee Klääd
denke. Die annere Määd horre aach von ihrem Ballklääd geschwärmt. Et Gisela, et
Heike on et Doris wòere ganz hin on wech, wenn se vo ihrem „Traum en rosa“
verziehlt horre. Jered von denne Dréi hott angeblich et scheenchte Klääd, wo et se
kaafe genn hott.
Dann es der große Daach vom Abschlussball komm, on mir horre uuser Kläärer
aagezòh. Awwer wat wòer dat? Die Määd em „rosa Traum“ horre alle dréi et
selwicht Klääd aan. Se wòere bei C&A kaaf genn. Ent en Neustadt, ent en
Kaiserslautern on dat anner en Ludwigshafen.
De Abschlussball wòer for méich e onvergesslich Erläbnis. De ganze Owend durfte
ma die Däns, die ma en em halwe Jòahr geliert horre, vòrfiehre. Stòlz on glecklich
wòere ma, dat ma uuse Eldre, Onkels on Tanten die Däns präsendiere kunde.
Richtisch erwachse senn ma uus vòrkomm. Wie ma uus Jòahre spärer beim Klasse
-treffe en Speyer getroff horre, hann éich die Annere gefròt, ob se wessde, wat òus
em Philo genn es. Et Christel hott gemennt, et hätt gehiert, darr´er Paschdor genn
wollt. Awwer ebbes Genaaues woscht et aach net. Ob er et werklich genn es, wäs
éich net. Éich hann nie meh ebbes von em gehiehrt.
Wat wòer dat doch e schee Zéit dòmools e Speyer em Internat. Ma wòere jong on
onbeschwärt. Die Jugendzéit, se es lang vobéi.
In Mundartpost Nr. 88