Text des Monats September

Birgit Klein (Kastel)

Danskurs

Wie méi Briererchi of die Welt komm es, wòer éich ganz geggich met demm Klää.

Die määcht Zéit hott éich dat Kénd aam Lappe. Éich hann de Mattin iwwerall hi

metgeschläft. Et hott ma aarich Spaß gemach, méich om dat Kénd se kemmere.

Do es méi Berufswònsch óffkomm, Kénnerkrankeschwechder se genn. Nur, wie

éich òus da School komm senn, wòer éich noch net alt genûch for met da Liehr

aasefenge. So senn éich se iercht en die Pflegevòrschool nòh Speyer komm. Wei

wòer éich for zwai Jòahr e Pälzer.

Die Nónne, die uus em Internat onner da Fuchtel horre, hann e streng Regiment

gefiehrt. Òußer da School horre ma jere Daach Praktikum. Dat härre se besser

Putzikum genannt, weil ma jere Daach e Stonn botze muschte. Wòer ma met seiner

Aarwet fierdich, hann die Schwechdern greilich genaau kontrolliert, ob ma sauwer

gebotzt hat. Wenn ma séich mòl beschwärt hott, dann hann se ihre Standardsatz

loss geloss, on der ging so:„ Wir dürfen nicht nur müssen sagen, wir müssen immer

dürfen sagen.“

Trotz allem horre ma aach scheene Zéite erlääft. So durfte ma em zwaite Jòahr,

nòh de große Ferie e Danskurs mache. Jere Mòndaachowend penktlich um sechs

Uhr senn mir Richtung Stadthall gelaaf, wo de Danskurs stattgefonn hott. Doch vòr

da Dansstonn muschte ma uus noch met Chemie rómschlaa. Nadierlich hott kää

Mensch meh em Ónnerricht óffgepasst. Mir wòere scho met Schminke on „Wat

ziehe éich haut owend aan?“ beschäftischt. Et wòer alles annere wichtischer wie

Chemie. Dat hott ma aach spärer aan uuser Zeichnisnot gesieh. Doch uus wòer

dat dòmools grad egal.

En da Dansschool horre die Buuwe vom Seppelskaschde, dat wòer et bischöfliche

St Josefstift (e Buuwe-Internat), scho of uus gewaat. Jered von de Määd hott en

da iercht Stónn séi Danspartner zugewies kritt. Meiner hott Harald gehääch, es

awwer von seine Kamerade nur Philo geruf genn, weil er so aarich schlau wie e

Philosoph geschwätzt hott. Vor ma steht e stemmicher Kerl met sprusiche, blonde

Hòar. Met seine wasserblòe Aaue moschtert er méich vo uuwe bis onne. Éich hott

gedenkt: „Wat dòu kanscht, kann éich aach“ on hann ne ääwefalls vo uuwe bis

onne betracht on denge: „On met demm Philo lo soll éich de Danskurs mache.

Schee bescht dòu jo grad net met deiner Struwwelpererfrisur“, simmeliere éich

weirer.

Wie éich noch so meine Gedanke nòhhänke, fänkt de Danslehrer aan met seiner

Fraau de ierchte Dans vòrsefiehre. Et es e Walzer. Schritt for Schritt weist er uus,

wie ma denne danse misse. Aller Aafang es schwär, so aach beim Danse. Ma senn

uus se iercht gejeséitisch of die Fiess gedrät. Doch met da Zéit horr´et emmer

besser met da Danserei geklappt. Aach wòer mir méi Danspartner nemmi so

onsympatisch wie en da iercht Stonn.

Nòh on nòh hott de Danslehrer uus noch annere Däns wie Tango, Cha Cha , Rumba,

Foxtrott on noch so mancher Modedans béibrong. Awwer alles hat e mòl e Enn, so

es aach uuser Danskurs se Enn gang. Doch vòrher kunde ma uus noch óf de

Abschlussball freie. Ach, et ierchte Ballklääd hann ma kritt. Méi Klääd hott uuwe

orongene Schorschette on de Rock wòer òus gebatiktem Samt en braun, oronge

on lila. Éich komme haut noch en´t Schwärme, wenn éich aan dat schee Klääd

denke. Die annere Määd horre aach von ihrem Ballklääd geschwärmt. Et Gisela, et

Heike on et Doris wòere ganz hin on wech, wenn se vo ihrem „Traum en rosa“

verziehlt horre. Jered von denne Dréi hott angeblich et scheenchte Klääd, wo et se

kaafe genn hott.

Dann es der große Daach vom Abschlussball komm, on mir horre uuser Kläärer

aagezòh. Awwer wat wòer dat? Die Määd em „rosa Traum“ horre alle dréi et

selwicht Klääd aan. Se wòere bei C&A kaaf genn. Ent en Neustadt, ent en

Kaiserslautern on dat anner en Ludwigshafen.

De Abschlussball wòer for méich e onvergesslich Erläbnis. De ganze Owend durfte

ma die Däns, die ma en em halwe Jòahr geliert horre, vòrfiehre. Stòlz on glecklich

wòere ma, dat ma uuse Eldre, Onkels on Tanten die Däns präsendiere kunde.

Richtisch erwachse senn ma uus vòrkomm. Wie ma uus Jòahre spärer beim Klasse

-treffe en Speyer getroff horre, hann éich die Annere gefròt, ob se wessde, wat òus

em Philo genn es. Et Christel hott gemennt, et hätt gehiert, darr´er Paschdor genn

wollt. Awwer ebbes Genaaues woscht et aach net. Ob er et werklich genn es, wäs

éich net. Éich hann nie meh ebbes von em gehiehrt.

Wat wòer dat doch e schee Zéit dòmools e Speyer em Internat. Ma wòere jong on

onbeschwärt. Die Jugendzéit, se es lang vobéi.

In Mundartpost Nr. 88