De Nordwénd on die Sonn wòere mol wirrer merrenanner am zänke, wer von ihnne Zwa.i de Stärkere es, wie ne grad e Wannerer, der e dicke warme Mandel aanhott, iwwer de Wääch gelaaf kemmt.
Se horre séich geäänischt, dat der, de Stärkere senn soll, der denne Wannerer zwengt, séi Mandel òussedue.
De Nordwénd fängt gléich aan met Schwong on Schmackes se bloose on je meh er séich aastrengt, om so feschter mommelt séich der Wannerer en séi Mandel renn.
Nòh gewesser Zéit hott de Nordwénd genûch on gefft off.
Wei wòer die Sonn an der Reih. Se hämelt die Loft fréindlich met ihre warme Strahle on e korze Aauebléck spärer hott der Wannerer séi Mandel òusgezoo.
Ewwei muscht de Nordwénd zugenn, darr´er verloor hott on die Sonn de Stärkere wòer.