Nordwind und Sonne - Roden

zurück




Luise Luft (Roden bei Saarlouis)



Nordwénd on Sonn




Gemähnerhandwooren die Zwaai, der Nordwénd on de Sonn, émmer gut komännémédenannergewéén.


Awwer die lätscht Zeit hodden se Ärjer on Huddel.


Jéédvorääner hat van sich behaupter wäa der Stärkscht.


Éndéém se so am däädijen on streidenwooren, kommt en Wanderer langes, der hotendicken Mantel on sogar noch en Boné off on dick Händschenaan.


Die zwaaisén sich äänichgén.


Se hangewett, daßder, der émstannés,daß der Mann sein dick Gezaichsausdoungääng, der Stärkscht wär.


Der Nordwéndwor sich sicher, daß er, wenn er nur ganz kräfdichbloosengäängdie Wettloogewénnengääng.


Er holt sich Kuraasch, holt déif Loft, macht ganz dick Backen on bloosd on bloosd.


Off äämoolésedemganz dirmelichémKopgén, on et woremball néméäändoun.


Awwernaischtspaséiert.ÉmGéjendääl.


Der Mann wéckelt sich émmerfeschderén seinen Mantel onzéit sein Bonénoch méhént Gesicht.


Énnewänzichglaawderschon némédraan,daser die Wett loogewénnenkénnt.


Dodannoowor dann de Sonn an der Reih.


Die hotganéttsoovill se doun.


Se hat en gripsrot Gesicht gemach, on hat dann ihr schéénwarem Strahlen én Gang gesetzt.


Die handann de Loft gewärmt on et hat dannganét lang gedauert doéset so mollichwaremgén,daß der Mann sein waarmGedéichsausgedoon hat.


Der Nordwénd hat dann doch égesinn, daßde Sonn die Stärkscht van denZwaaienwor.


Danooworen se nomooläänichmédenanner.